Moana- Ooit zal ik gaan
Zolang als ik mij ook maar kan herinneren
Staar ik steeds naar het water
En ik weet maar niet waarom
Ik ben toch de dochter van mijn vader
maar ik trek steeds naar het water
de plek waar ik het liefste kom
Waar ik ga of sta
welk pad ik loop
welke weg ik ga tussen vrees en hoop
alles leidt naar zee
ik wil met haar mee
naar waar ik wil zijn
Waar de hemel de zee overwint
verlang ik
voorbij een ster
zo groots en ver
met de wind in mijn rug op de zee kan ik zeilen
ooit zal ik gaan
als ik ga heb ik geen idee hoe ver ik ga
het is waar, iedereen hier op dit eiland
lijkt gelukkig op dit eiland
alles is hier voorbestemd
echt waar, iedereen hier op dit eiland
heeft een rol op dit eiland
maar mijn rol voelt zo beklemd
Ik ben trots, ik leid en ik maak ons sterk
en ik ben bereid tot het grote werk
maar een stem in mij dat is wat ik merk
zingt een ander lied
waar de hemel de zee overheest
verblindend
voorbij de zon, daar is mijn bron
en het lijkt wel of iemand naar me roept
kom ontdek me
ik moet nu gaan
zie wat verder ligt, dan het vergezicht
Waar de hemel de zee overwint
verlang ik
voorbij een ster
zo groots en ver
met de wind in mijn rug op de zee kan ik zeilen
Voorbij de maan,
ooit zal ik gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten